በመጽሐፎች ፣ በሙዚቃዎች እና በሌሎችም ብዙ ሀሳቦችን ማዳበር ፣ የማግኘት ማለቂያ የሌለው ጉዞዬን ምልክት አድርጎበታል። ሆኖም ፣ አንድ ጊዜ ማንበብ ፣ መጻፍ እና ሰዋሰው የእኔ ጠላቶች ነበሩ። በክፍል ትምህርት ቤት ሳለሁ የአንደኛ ክፍልን ደገምኩ ፣ እና በንግግር ሕክምና እና በማሻሻያ የእንግሊዝኛ ትምህርቶች ውስጥ ተቀመጥኩ።

ኃይሌን ተገንዝቤ ከማንበብ ወይም ከመጻፍ በስተቀር ሌላ ነገር ነበር ፣ በኬሚስትሪ ዲግሪ አገኘሁ። ኬሚስትሪ የእኔ ጥሪ ነው ብዬ አመንኩ። ሆኖም ነገሮች እኔ ካሰብኩት መንገድ በተለየ ሁኔታ ተቀላቀሉ። አንድ ቀን የማላውቀውም የማላውቀውም አንድ አዛውንት አገኘሁ። እሱም “እጅህ ሲጽፍ አያለሁ። ጸሐፊ ትሆናለህ። ሙዚቃን በሁሉም ላይ አያለሁ። ” ሆኖም ፣ ከእነዚህ ውስጥ አንዳቸውም ምንም ትርጉም አልሰጡም።

እሱን ካሰብኩ በኋላ የፈጠራ ጽሑፍን ለመለማመድ ወሰንኩ እና አዲስ ግዛት ተከፈተ። ያልሠለጠነ ፣ ያልተዘጋጀ ፣ ጀብዱ የጀመረው። ቀስ በቀስ ማደግ ጀመርኩ። ጊዜ እያለፈ ሲሄድ ተስፋ ለመቁረጥ የምፈልጋቸው ጊዜያት ነበሩ። መከራ በየመንገዱ እየጨመቀኝ ፣ መንፈሴን አደቀቀው። እዚህ ግባ የማይባሉ ሀሳቦች አእምሮዬን ጎርፈውት ነበር። ሆኖም ወደፊት እየገፋ ፣ እያንዳንዱ ፈተና ገጸ -ባህሪዬን እንዲገነባ ረድቶታል እናም በዚህም በስራዬ ላይ ጥልቀት ጨመረ።

ከዚያ ፣ ባልተለመዱ እና በጥሩ ሁኔታዎች ውስጥ ፣ እኔ ያልጠበቅሁትን ለውጥ አገኘ። የማዋሃድ እና የመተንተን ሥልጠና ቢኖረኝም ፣ ሥነ -ጽሑፍን ፣ ግጥም እና ዜማን ለማቋቋም ንጥረ ነገሮችን ሞከርኩ። የሕይወትን መሠረታዊ የግንባታ ብሎኮች አንዴ ካጠናሁ በኋላ በእያንዳንዱ ታሪክ ውስጥ መነሳሳትን በመስጠት ጸሐፊ ሆንኩ።

​