ตามแนวชายฝั่งมีเม็ดทรายชื่อเบลล่าอาศัยอยู่กับครอบครัวของเธอภายใต้ก้อนกรวด คืนหนึ่ง กระแสน้ำไหลเชี่ยวมาปะทะกับก้อนกรวด เบลล่าและครอบครัวตื่นขึ้นเพื่อสัมผัสกับพระอาทิตย์ขึ้นครั้งแรก

ครอบครัวของเบลล่าถอยกลับไปที่ก้อนกรวด ขณะที่เบลล่าด้วยความสงสัยจึงตัดสินใจอยู่ต่อ ดวงตาของเบลล่าเริ่มปรับขึ้น “ฉันเห็นแล้ว!” เธอตะโกน “แต่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเหรอ?” เธอรำพึง ยิ่งเธอจ้องมองที่แสงตะวัน เธอยิ่งส่องแสง และสว่างไสวกว่าเม็ดทรายอื่นๆ

ท่ามกลางความอบอุ่นของวัน สายลมแผ่วเบากระซิบ “เบลล่า! เบลล่า! ฉันเห็นเธอต้องการส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์” ลมพูดด้วยถ้อยคำของปราชญ์ ด้วยความอยากรู้ เบลล่าหนีออกจากก้อนกรวดเพื่อดูว่าใครกำลังพูดอยู่ แต่เธอไม่เห็นใครเลย

ขณะครุ่นคิด ลมกระโชกแรงพัดมาและม้วนตัว Bella ไปตามชายฝั่งใกล้กับขอบคลื่น “ช่างเป็นภาพที่สวยงามยิ่งนัก” เธออุทาน ขณะที่เธอประหลาดใจกับทุกสิ่งที่ดวงตาของเธอมองเห็น

นอกจากนี้ในอ่าวยังมีหอยที่ชื่อเอียนซึ่งสังเกตเห็นบางสิ่งที่แวววาวเหนือผิวน้ำ เอียนเห็นว่าเป็นเม็ดทรายและเม็ดทรายนี้แตกต่างกันมาก แม้ว่าเขาจะพยายามเข้าใกล้ แต่กระแสน้ำในมหาสมุทรยังคงพัดเอียนกลับไปสู่ทะเล

ลมพัดมาอีกครั้ง และเบลล่าก็จากไป “หยุด หยุด!” เธอร้องไห้ แต่ลมยังคงพัดเธอไปตามขอบคลื่น

“เบลล่า!” ครอบครัวของเธอร้องว่า “เบลล่า!” เมื่อพวกเขามองดูเธอจากไปอย่างไร้จุดหมาย

หลังจากกลิ้งไปหลายไมล์และเห็นระยะทางข้างหน้า เบลล่าเริ่มรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทาง “เมล็ดพืชนับไม่ถ้วน” เบลล่ากล่าว “แล้วฉันเป็นใครกันแน่” ความคิดไร้ความหมายท่วมท้นในจิตใจและความเฉลียวฉลาดของเธอเริ่มลดน้อยลง และเบลล่าเริ่มคิดถึงครอบครัวของเธอ

ในระหว่างนี้ เอียน เจ้าหอย ยังไม่ยอมแพ้และยังคงตามเบลล่าต่อไปจากระยะไกล แต่ทุกครั้งที่เขาพยายามเข้าใกล้ กระแสน้ำที่พัดพาเขากลับลงไปในทะเล เอียนเหนื่อยจากการเดินทางพักผ่อนบนแนวปะการัง

ในขณะนั้นเอง ลมก็หยุดลงและเม็ดทรายเม็ดเล็กๆ ก็กลิ้งไปข้างหน้า เมื่อคลื่นเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เบลล่าก็เหลือบมองขึ้นไปบนคลื่นที่เอื้อมไปหาเธอในทันใด

“ฉันกำลังจม! ฉันกำลังจะจม!” กรี๊ด เบลล่า. เท่าที่เธอพยายามจะลอยน้ำ กระแสน้ำยังคงพัด Bella ไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ในทะเล และพลังงานของเธอก็หมดไป เมื่อจมดิ่งลงสู่ห้วงน้ำลึก ความกดดันของมหาสมุทรยิ่งรุนแรงขึ้นและมืดลง เบลล่าหอบหายใจเป็นครั้งสุดท้ายและจมดิ่งลงสู่ก้นทะเลลึก

ในขณะที่สิ่งมีชีวิตในทะเลประหลาดใจในสิ่งที่ริบหรี่ เอียนก็บินไปหาเบลล่าอย่างรวดเร็ว  

เมื่อเบลล่าตื่นขึ้น เธอก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่มืดและหนาวเย็น และเธอมองไม่เห็นอะไรเลย แม้ว่าเธอจะพยายามขยับตัว แต่เธอก็ทำไม่ได้ "ฉันอยู่ที่ไหน?" เธอถาม แต่ไม่มีคำตอบ อยู่คนเดียวและเหนื่อยต้องการพักผ่อน เบลล่าหลับตาหวังว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน

เมื่อตื่นขึ้น เบลล่าพบว่าเธอยังมองไม่เห็น "ช่วยฉันด้วย!" เธอตะโกนว่า “ช่วยด้วย-” เธอหยุดชั่วคราวขณะที่รู้สึกตัวสั่น "ฉันติดอยู่!" เบลล่ากรีดร้อง “ฉันอยู่ที่ไหน”

“ไม่ต้องตะโกนหรือกลัวข้าวน้อย ฉันคือเอียน ฉันช่วยคุณได้."

“งั้นก็พาฉันออกไปจากที่นี่แล้วพาฉันไปที่ฝั่ง ฉันคิดถึงครอบครัวของฉัน." เบลล่าพูด

“ถ้าฉันไปถึงชายฝั่งได้ แต่กระแสน้ำแรงเกินไป ทำไมไม่อยู่ที่นี่เพื่อการเปลี่ยนแปลง และด้วยความอดทน เราจะเติบโตไปด้วยกัน”

"ตกลง!" เบลล่าเห็นด้วยขณะไตร่ตรองว่าเอียนหมายถึงอะไร “อ้อ ฉันชื่อเบลล่า”

“เบลล่า มันต้องใช้เวลา แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่าหลายคนยอมแพ้เพราะพวกเขาไม่เต็มใจที่จะทนกับการเปลี่ยนแปลงนี้”

“งั้นเราไปสำรวจกันก็ได้” เบลล่าเป็นกำลังใจให้

แต่ละวันพวกเขาทั้งสองเติบโตและแข็งแกร่งขึ้น นอกจากนี้ เปลือกของเอียนส่วนเล็กๆ จะเปลี่ยนเป็นโปร่งแสง ทำให้เบลล่ามองทะลุได้

เมื่อเวลาผ่านไป เบลล่าก็โหยหาแสงแดดที่เธอเห็น ในขณะที่มันมืดและเย็นภายใต้ก้อนกรวด ตอนนี้ทุกอย่างดูแย่ลงมาก เบลล่ารู้สึกอีกครั้งว่าชีวิตของเธอก็มืดมนอย่างไม่รู้จบ ไม่สามารถรับมือได้ เธอร้องออกมาว่า “ฉันอยากดู!”

“อีกนิดเดียวเท่านั้น” เอียนให้กำลังใจ

ทั้งเอียนและเบลล่าเติบโตขึ้น แข็งแรงขึ้น ทุกวัน จนวันหนึ่งเอียนสามารถฝ่ากระแสน้ำและแหวกว่ายไปยังชายฝั่งได้ เอียนเปิดเปลือกออกแล้วเหวี่ยงเบลล่าออกไป

ริมฝั่ง เบลล่าเห็นเม็ดทรายนับไม่ถ้วนจ้องมาที่เธอด้วยความประหลาดใจ เบลล่าได้ยินพวกเขาพูดว่า: “เธอช่างงดงาม!” “เธอช่างเป็นประกาย!” “ฉันอยากหน้าเหมือนเธอ!”

เบลล่าสงสัยว่าพวกเขากำลังพูดถึงใครและทำไมพวกเขาถึงอ้าปากค้างกับเธอ “ฉันไม่เหมือนหนึ่งในนั้นเหรอ? ฉันเป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ คน” เธอคิด

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงมาจากสวรรค์ที่พูดว่า “เบลล่า เบลล่า แท้จริงแล้วมีธัญพืชมากมายทั่วโลก แต่มีเพียงไม่กี่เม็ดเท่านั้นที่จะกลายเป็นไข่มุก!”

​